Mianem pracownika określa się osobę, która popadła w obsesyjne wykonywanie pracy. Robi to kosztem snu, odpoczynku, jedzenia i czasu, który powinien być przeznaczony dla rodziny. Towarzyszy jej irracjonalny przymus, który potrafi sobie łatwo wytłumaczyć, chociażby przez to, iż musi zarabiać po to, żeby rodzina miała z czego żyć. Najczęściej towarzyszą temu złe emocje, takie jak wyparcie, gniew i zaprzeczenie, gdyż pracoholik wypiera informacje na temat tego, że stracił kontrolę nad swoim życiem.
Niezdrowy pracoholizm.
Zostało udowodnione naukowo, że nie do końca są zrozumiałe mechanizmy, które rządzą pracoholizmem. Z pewnością posiada on korelację z innymi problemami związanej z naturą psychologiczną. Jednak nie da się precyzyjnie określić ich natury i zlokalizować co jest przyczyną, a co skutkiem. W dzisiejszych czasach, coraz częściej ludzi ma z tym problem. Zapewne jest to związane z tym, iż trwa pogoń za pieniądzem i istny wyścig szczurów. Zapominamy tym samym o tym, co powinno być najbardziej istotne. Rodzina i przyjaciele idą w odstawkę, a my przypłacamy to własnym zdrowiem.
Po czym poznać, że jesteś pracoholiczką?
- Bez nacisku innych ludzi spędzasz czas w pracy więcej, niż planowałaś.
- Zastanawiasz się nad tym, jak spędzić jak najwięcej czasu w pracy. Szukasz, wręcz obsesyjnie okazji oraz pretekstów do tego, aby nawet wieczorami czy weekendami, chodzić do firmy.
- W momencie pracy redukujesz poczucie winy i lęk, stany depresyjne oraz poczucie tego, że brakuje Ci kontroli nad rzeczywistością. Z kolei praca daje Ci chwilową wolność od zmartwień.
- Twoje otoczenie stara się apelować do Ciebie o lepsze połączenie pracy z odpoczynkiem, ale ich działania okazują się bezskuteczne.
- Masz wrażenie, iż wszystko się wali, kiedy nie ma Cię w pracy.
- Stresuje Cię myśl, że nie możesz być w pracy.
- Praca w sposób negatywny wpływa na Twoje zdrowie.
- Zrezygnowałaś ze swoje życia prywatnego. Hobby i przyjaciele poszli w odstawkę.
- Jeśli jednak dojdzie do spotkania z kimś, to poruszasz jedynie tematy zawodowe.
Jeśli potrafisz sobie przypasować kilka z wyżej wymienionych cech, to oznacza, iż istnieje spore prawdopodobieństwo, że cierpisz na pracoholizm.
Bądź świadoma swojego problemu.
Leczenie tej przypadłości jest czasochłonne, ale możliwe. Zaczyna się od budowania w danej osobie poczucia świadomości uzależnienia. Celem terapii jest uczenie się relaksowania oraz radzenie sobie ze złymi emocjami. Terapeuta namawia do zmian nawyków, pomaga odzyskać zdrowie psychiczne i fizyczne. Dąży do odbudowania życia społecznego. Uświadamia osobie chorej, iż pracoholik nie jest cennym ani lubianym członkiem danej grupy w pracy. Często przez niego pojawiają się konflikty.
Z całą pewnością, nie należy z powodu pracy zaniedbywać swojego życia. Niestety często wpadamy w błędne koło i nie potrafimy sobie z tym poradzić. Wpadamy, najprościej mówiąc, w chorobę, która jest niełatwa do wyleczenia. Priorytetem jest uzmysłowienie sobie, że mamy problem z nadmierną pracą. Terapia może naprawdę pomóc i odmienić nasze życie na lepsze. Jeśli Wasze najbliższe lub dalsze otoczenie komunikuje, iż coś jest nie tak, to może warto się nad tym zastanowić? Z tego względu, że jeżeli popadniemy już całkowicie w ten rodzaj uzależnienia, to być może nigdy nie będzie chcieć się z niego wyleczyć.
