Śmierć ma to do siebie, że przychodzi zupełnie niespodziewanie. Wówczas jest szok, niedowierzanie i ogromne cierpienie. Szczególnie ciężko doświadczamy straty najbliżej osoby, z którą łączy nas trwały związek i wielka miłość. Choć temat niezwykle trudny, to warto się mu przyjrzeć nieco bliżej i zastanowić się wspólnie nad tym, jak wobec takiej tragedii się zachować i jak poradzić sobie z tą wielką stratą?
W momencie gdy dowiadujemy się o tragedii, to cały świat przestaje istnieć i przechodzimy przez straszne cierpienie. Nie można tego porównać do żadnego innego wydarzenia, gdyż skala cierpienia jest tutaj niewspółmierna do innych wydarzeń. Jest więc ogromny szok, ból, strach i ogromny żal do losu, że to nas coś takiego spotkało. Niekiedy osoby wpadają w tak wielki żal, że potrzebują fachowej pomocy specjalisty. Dlatego niezwykle istotne jest, aby rodzina w takiej chwili była blisko siebie i podnosiła się na duchu. Musimy pilnować też tych najbliżej związanych z osobą zmarłą, gdyż zdarza się, że w szoku chcą zrobić sobie krzywdę.
Musimy ich chronić, pomagać w codziennych obowiązkach, być blisko gdy chcą się wypłakać, wygadać, tak aby wiedzieli czuli, że nie zostali sami na świecie.
Śmierć partnera jest przeżyciem traumatycznym, jednak życie trwa nadal i trzeba jakoś żyć. Choć w początkowym etapie wydaje się, że życie bez tej drugiej osoby jest niemożliwe, to jednak z biegiem czasu ten ból zmaleje. Pamiętajmy o tym, że im bliższa więź między partnerami, tym boleśniej jest odczuwana strata i tym dłuższy okres żałoby. Trzeba sobie na ten czas żałoby pozwolić i nie wolno go nawet próbować pomijać. Trzeba wyrazić na zewnątrz swój żal, smutek i niepewność. Potem już tylko będzie lepiej.
Najlepszym sposobem jest zorganizowanie sobie czasu prozaicznymi nawet obowiązkami, tak aby zapełnić pustkę i jak najmniej myśleć. Zatem jak w wojsku organizujemy dzień: krok po kroku, godzina po godzinie i ściśle trzymamy się planu. Jest to szczególnie istotne w rodzinie, gdzie są dzieci, które również cierpią z powodu utraty rodzica. To niezwykle trudne zadanie i to takie naprawdę najtrudniejsze w całym naszym życiu. Funkcjonować normalnie pomimo ogromnej straty. Z czasem, nawet nie zauważymy kiedy, nasze życie obierze nowy tor i zaczniemy pomału myśleć o przyszłości.
